Un día de mañá, de súpeto eu estaba na camae sempre me espertaba o espertador ou miña nai, pero ese día espertáronme es berros da xente. Sentei na cama, púxen as pantuflas e asomeime á ventá.Vin que eu estaba no aire, e a miña familia estaba no chan, berrándome. Saín á porta e vin que estaba a muita altura. Puxéronme unha colchoneta xigante e cando vin que podía saltar, chimpei.
jueves, 21 de octubre de 2010
e chimpei....
Un día de mañá, de súpeto eu estaba na camae sempre me espertaba o espertador ou miña nai, pero ese día espertáronme es berros da xente. Sentei na cama, púxen as pantuflas e asomeime á ventá.Vin que eu estaba no aire, e a miña familia estaba no chan, berrándome. Saín á porta e vin que estaba a muita altura. Puxéronme unha colchoneta xigante e cando vin que podía saltar, chimpei.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
pobre rapaza inda se vai dar de morros co chan!!
ResponderEliminarjaja pobre nena..
ResponderEliminarun beso
que gracioso o teu conto ......que extraño que só estiveras ti no aire
ResponderEliminarE certo, ¿como lle foi o chimpo? ¿Quedou fanada?
ResponderEliminarEu tamen quero saltar dende moi alto!
ResponderEliminarPero sen facerme dano!
Un bico :)
coitada menuda leche debeu mandarse!!!
ResponderEliminarQue medo o de saltar de tanta altura.
ResponderEliminar